Politik Malaysia pasca Mahathir: dari falsafah konservatisme ke 'neokonservatisme': satu analisis teoritikal

Abstract

Falsafah konservatisme merupakan ciri yang menonjol jelas dalam politik Malaysia khususnya pada era Mahathir Mohamad. Penekanan kepada tradisi, keutamaan kepada kestabilan umum, kepercayaan kepada orde serta autoriti dan ketertutupan untuk melakukan perubahan merupakan elemen-elemen yang kuat mendasari pembangunan politik Malaysia. Namun dengan kehilangan majoriti dua pertiga Barisan Nasional (BN) dalam Pilihan raya Umum 12 (PRU-12) serta kekalahan di empat dari lima pilihanraya kecil yang diadakan selepas itu, mantra-mantra seperti perubahan dan politik baru merupakan wacana yang tidak putus-putus kedengaran dilaungkan oleh pihak pemerintah dan pihak pembangkang. Dengan perisytiharan Perdana Menteri baru, Najib Razak bahawa era 'kerajaan tahu yang terbaik' dan 'pengawalan keterlaluan' telah berakhir, ia sekaligus dipertahankan sebagai pembina konsensus. Sehubungan itu, kertas kerja ini berhujah bahawa perkembangan politik yang mengambil tempat dalam era pasca Mahathir boleh dianggap memasuki fasa 'neokonservatisme'. Dengan membangunkan ciri-ciri falsafah neokonservatisme yang diaplikasikan di negara-negara tertentu, didapati wujudnya penyimpangan (sharp-break) yang berlaku dari aspek precedent dan tradisi menerusi tiga aspek utama iaitu dasar-dasar yang diambil oleh Abdullah Ahmad Badawi dan Najib, kehilangan majoriti Barisan Nasional (BN) dalam Pilihan Raya Umum Ke-12 dan juga kemunculan budaya dan tradisi baru kepembangkangan