Kesalahan memandu mabuk dan hukumannya menurut perundangan sivil di Malaysia dan Islam

Abstract

Kes kemalangan jalan raya yang meningkat naik akibat pemanduan mabuk di Malaysia mencetuskan pelbagai spekulasi serta persoalan daripada pelbagai pihak. Elemen pensabitan yang longgar, hukuman dan denda yang tidak berpadanan dengan kesan kemalangan dikritik sebahagian pihak. Hasil daripada desakan serta kerjasama pihak berautoriti, pindaan ke atas Seksyen 44(1) dan Seksyen 45 Akta Pengangkutan Jalan 1987 telah dikuatkuasakan. Namun begitu, bilangan kes masih lagi meningkat. Sehubungan itu, kajian ini dikemukakan untuk mengutarakan penambahbaikan terhadap peruntukan sedia ada khususnya bagi Seksyen 44(1) dan Seksyen 44(1A) berdasarkan pengintegrasian bersama perundangan Islam. Persamaan dan perbezaan di antara perundangan Malaysia dan perundangan Islam dilakukan bagi mencari titik penambahbaikan bagi mengisi lacuna yang berlaku. Perbandingan ditumpukan kepada aspek pensabitan, penghukuman dan pembelaan kedua-dua perundangan. Metodologi bagi kajian ini adalah kualitatif menerusi kaedah kepustakaan dan dianalisis secara tematik, komparatif dan deskriptif. Hasil kajian ini mendapati elemen pensabitan serta penghukuman bagi kes kemalangan jalan raya disebabkan pemandu mabuk masih tidak mencapai tahap teori pencegahan dan pembelaan yang sewajarnya selain dilihat mempunyai sistem birokrasi tersendiri dan ketetapan yang bersifat abstrak. Berbeza bagi perundangan Islam yang telah mengamalkan pencegahan menerusi elemen pensabitan yang ketat bahkan terdapat korelasi fungsi antara hukuman dan pembelaan yang lebih efisien dan jelas. Justeru, konsep dan falsafah perundangan Islam wajar diimplementasi dalam perundangan sedia ada dan berpotensi untuk diintegrasikan bersama demi kebaikan serta keadilan baik mangsa mahupun pesalah sendiri.