Kesan pendekatan tingkahlaku kognitif dan pendekatan pemusatan perorangan terhadap tahap kebimbangan dan konsep kendiri remaja

Abstract

Kajian ini bertujuan untuk membandingkan kesan pendekatan tingkahlaku kognitif dan pendekatan pemusatan perorangan terhadap tahap kebimbangan dan tahap konsep kendiri remaja. Kajian ini telah dijalankan di SMK Jabi, Pokok Sena Kedah dengan melibatkan pelajar Tingkatan 4 seramai 200 orang. Ujian pemilihan atau praujian telah diberikan untuk memilih

sample kajian. Seramai 40 orang pelajar yang mendapat skor yang paling rendah untuk kedua- dua ska/a ujian (STAI dan TSCS) diambil sebagai subjek kajian. Skala STAI digunakan untuk

mengukur tahap kebimbangan dan skala TSCS digunakan untuk mengukur tahap konsep kendiri. Kumpulan rawatan akan diberi enam sesi kaunseling dan selepas tamat sesi, kesemua subjek kajian ini akan diberikan posujian dengan menggunakan ska/a yang sama. Hasil kajian mendapati bahawa kumpulan rawatan yang diberi pendekatan tingkahlaku kognitif telah menunjukkan peningkatan skor STAI dan TSCS yang signifikan berbanding dengan skor kumpulan kawalan. Sebaliknya, kumpulan rawatan pendekatan pemusatan perorangan hanya menunjukkan peningkatan skor yang signifikan untuk skala TSCS. Untuk kedua-dua pendekatan, kumpulan kawalan tidak menunjukkan peningkatan skor yang signifikan untuk kedua-dua skala. !ni mencadangkan bahawa pendekatan tingkahlaku kognitif lebih berkesan dalam mengurangkan kebimbangan dan meningkatkan konsep kendiri subjek.