Aplikasi usul dan kaedah fiqh dalam pembangunan pasaran modal Islam di Malaysia: analisis kepada keputusan Majlis Penasihat Syariah Suruhanjaya Sekuriti (MPS SS)

Abstract

Usul dan kaedah fiqh adalah dua metode penetapan hukum syariah yang disusun oleh ulama' silam bagi memudahkan ulama' semasa untuk menentukan hukum. Usul fiqh merupakan metode utama ijtihad manakala kaedah fiqh sebagai satu metode yang menyokong dan menguatkannya. Walaupun begitu, dalam zaman moden ini, sukar untuk menemui kedua-kedua metode ini digunakan secara efektif dalam penentuan sesuatu hukum. Dalam fenomena ijtihad di dunia Islam, ulama' semasa kebanyakannya masih lagi terikat dengan pemikiran madhhab-madhhab fiqh silam. Justeru ada masyarakat yang menganggap bahawa Usul dan Kaedah fiqh hanya bersifat teori semata-mata. Fenomena kebangkitan Islam di sekitar tahun 70-an pada hakikatnya menjadi pendorong kepada kerajaan dan rakyat sama-sama membangunkan sistem kewangan Islam di Malaysia. Kini, Malaysia boleh berbangga mempunyai sistem kewangan Islam yang diiktiraf sebagai antara terbaik di dunia. Pengenalan Bank Islam pada tahun 1983, disusuli dengan pengenalan Takaful pada 1984 dan Pasaran Modal Islam pada awal 90-an menjadikan sistem kewangan Islam di Malaysia menjadi semakin sempurna. Justeru, dalam menangani permasalahan yang timbul dalam sistem kewangan Islam ini, metode usul dan kaedah fiqh digunakan dengan meluasnya dalam proses mengharuskan instrumen terutamanya dalam Pasaran Modal Islam. Dalam hal ini, penulis cuba mendedahkan kepada pembaca penggunaan kedua-dua metode ini, membuat analisis dan perincian terhadap penggunaannya. Penggunaan kedua-dua metode ini dalam mengharuskan instrumen dalam Pasaran Modal Islam dapat menafikan sesetengah tanggapan masyarakat yang menyatakan bahawa usul dan kaedah figh hanya bersifat teori dan tidak mempunyai praktikal dalam dunia moden.