Pemprofilan autoantibodi dan peranan antigen yang berpadanan pada vesikel ekstrasel dalam Glioblastoma Multiforme (GBM)

Abstract

Glioblastoma multiforme (GBM) merupakan kanser otak gred empat yang mempunyai kadar kematian yang tinggi di peringkat global. Peluruhan autoantigen GBM membawa kepada pengawasan imun di otak, menyebabkan penghasilan autoantibodi berpadanan untuk menyingkirkan sel kanser. Namun, untuk GBM, terdapat beberapa mekanisme yang menganggu gerak balas imun terhadapnya. Vesikel ekstrasel (EV) merupakan vesikel bersaiz nano yang dirembeskan oleh sel dan terlibat dalam pelbagai proses sel, termasuk dalam mekanisme toleransi imun. Oleh itu, EV daripada GBM (GBM-EV) boleh mengikat autoantibodi secara kompetitif, melemahkan gerak balas imun dan menyumbang kepada keterlangsungan GBM. Dalam kajian ini, pemprofilan autoantibodi (i-Ome Array) dijalankan terhadap sampel serum klinikal GBM dan kawalan sihat (HC) untuk mengenal pasti autoantibodi yang dirembes secara berbeza. EV yang diasingkan daripada sampel GBM klinikal dan sel selanjar dicirikan untuk penanda permukaan EV, morfologi, saiz dan bilangan partikel. Selain itu, pengesanan calon autoantigen di permukaan GBM-EV daripada sampel klinikal dan sel selanjar dijalankan menggunakan aliran sitometri berasaskan manik. Pelantar RTCA xCELLigence juga digunakan untuk mencerap kesan perlindungan GBM-EV terhadap kesitotoksikan sel bersandar antibodi (ADCC) daripada sel pembunuh semula jadi (NK). Analisis kadar indeks sel dilakukan menggunakan perisian RTCA Software Pro v2.8.1. Hasil kajian menunjukkan bahawa sembilan autoantibodi dirembeskan secara berbeza di kalangan pesakit GBM. Seterusnya, HSP90AA1 dan GFAP dicalonkan sebagai autoantigen untuk pengesanan atas permukaan EV. GBM-EV didapati memaparkan protein tetraspanin, berbentuk bulat, berada dalam julat saiz EV bersaiz kecil (sEV) dan adalah lebih banyak berbanding EV daripada kawalan sihat (HC-EV). EV yang diasingkan daripada serum pesakit GBM dan sel selanjar U251MG (U251MG- EV) didapati mengekspres autoantigen GFAP atas permukaan secara signifikan (nilai P < 0.050). Dalam asai ADCC, U251MG-EV memberikan kesan perlindungan bersandar dos terhadap kesitotoksikan sel pada nisbah efektor: sasaran 10:1. Kesimpulannya, kehadiran antigen GFAP pada permukaan EV daripada sampel GBM berpotensi untuk mengikat kepada antibodi yang berpadanan, seterusnya, dapat mengurangkan kesan kesitotoksikan sel NK terhadap sel GBM. Ini membuktikan bahawa EV boleh menyumbang kepada mekanisme toleransi imun di dalam GBM.